Przedstawione dalej wiązanie jest opracowane przeze mnie. Zapewne na ten sam pomysł wpadło wcześniej znacznie więcej osób, ale ponieważ ja nigdzie takich rozwiązań dotąd nie znalazłem, to pozwalam sobie nadać mu nazwę i traktować jako swoje własne rozwiązanie.

Założenia tego wiązania są następujące:

• Idea oparta jest na zasadzie, że skuteczność wiązania wynika nie z zaciśnięcia oplotu nadgarstków, a z zachowania geometrii układu ramion i przedramion
• do wykonania używamy tylko jednej liny
• wiązanie jest do wykonania w dość krótkim czasie
• uwolnienie się jest nie możliwe, natomiast brak silnych naprężeń pozwala wytrwać w więzach dłuższy czas
• wiązanie nie jest przeznaczone do podwieszeń
• można je potraktować jako bazę do utworzenia bardziej skomplikowanych oplotów, gdzie sama baza zapewnia efekt skuteczności

Poniższe fotografie ilustrują kolejne etapy wykonania tego wiązania:

Zaczynamy od ułożenia ramion w typowy dla Takate Kote sposób i wykonujemy oplot nadgarstków, dwukrotnie owijamy przedramiona i wiążemy nie zaciskającą się pętlę (sposoby wiązania pętli w rozdziale „Wiązania podstawowe/oploty podwójnych elementów„)

Wykonuję oplot ramion prowadząc liny nie dookoła tułowia, a tylko opasując same ramiona

Przekładam liny środkiem oplotu na nadgarstkach i ściągam liną ramiona, dla ułatwienia podpierając jedno ramie własnym tułowiem

Następnie wykonuję cinch oplatając w poprzek poziome liny pomiędzy tułowiem, a ramieniem

Po wykonaniu cinch’a prowadzę linę do góry na kark, tworząc z lin kołnierz

Oplatam szyję i schodzę pod liny oplotu ramion aby wykonać cinch

Poniżej dalszy etap wykonywania cinch’a.
Strzałka pokazuje pętlę jaką tworzę aby mieć miejsce na przeciągnięcie liny po opleceniu ramienia

Teraz napinając przeciągane liny zaciskam uchwyt cinch’a

Prowadzę liny ponownie wewnątrz oplotu na nadgarstkach i kieruję je do góry pod liny kołnierza i znów na dół pod oplot ramion

Przeciągam liny w dół pod oplot ramion i pomagając sobie prawą ręką unoszę do góry przedramiona, napinając pionowe liny

Pozostałą część liny wykorzystuję do zakończenia wiązania poprzez oplot nazywany „kłosem” , polegający na naprzemiennym oplataniu biegnących obok siebie lin

Ostatnia fotografia pokazuje sposób zakończenia wiązania „kłosem” i końcowym węzłem z pętlą pozwalającą na rozwiązanie węzła jednym pociągnięciem

Skuteczność tego wiązania wynika z mocnego ściągnięcia do siebie wiązanych ramion, tak aby nie było możliwości wysunięcia nadgarstków poza ich oplot. Im bardziej elastyczne są barki tym bardziej można ściągnąć ramiona i utrudnić uwolnienie się. W przypadku osób o małej elastyczności należy zastosować dodatkowy cinch na oplocie nadgarstków lub specjalną wersję Takate Kote zaprezentowaną w rozdziale opisującym różne rodzaje TK.
Sposób zakończenia wiązania jest dowolny, zależnie od długości pozostałej do dyspozycji liny, naszej fantazji, itp.

Poniżej zamieszony są  film pokazuje proces całego wiązania.