Przedstawione niżej związanie do spania jest związaniem wygodnym.  Stopień ograniczenia ruchów jest niewielki.
Zarówno ręce w nadgarstkach jak i nogi związane są wiązaniem z poprzeczką (wykonanie omawiam w rozdziale o oplotach podwójnych elementów).
Dodatkowo ręce są luźno przymocowane do tułowia oplotem w pasie, a węzeł kończący umieszczony jest na środku pleców, poza zasięgiem palców.
Zapewnia to znaczną swobodę w ułożeniu związanych kończyn, umożliwia precyzyjny dobór stopnia zacisku lin na przegubach i pozwala na spanie w różnych pozycjach i łatwą ich zmianę.

Opuszczenie łóżka uniemożliwia lina luźno łącząca związane stopy z dolną krawędzią łóżka.
Węzeł jest tak umieszczony, żeby osoba związana nie miała doń dostępu.
W tym przypadku zrezygnowałem z dodatkowego przywiązania tułowia do łóżka, ale jest to możliwe, jeśli chcemy uzyskać większy stopień unieruchomienia.

Efekt końcowy i zakres swobody ruchów przedstawia poniższy film