Podwieszenie z zachowaniem naturalnej, stojącej pozycji ciała może być polecane jako dobry wstęp do nabywania praktyki potrzebnej do wykonywania trudniejszych podwieszeń.

Zaczynam od przygotowania z lin „ramy” która będzie unosić ciało.

Do poprzeczki mocuję dwie złożone w długie pętle  liny.

W liny te wstawione zostaną stopy, w taki sposób, aby pętle biegły na ukos od prawego ramienia do lewej stopy i od lewego ramienia do prawej stopy.
Ponieważ liny będą naciskać na podeszwę z dość znaczną siłą można pozostać przy tym wiązaniu w obuwiu, albo zastosować ochronną podkładkę (kawałek drewna, zwinięty zeszyt, itp.)
Poprzeczka potrzebna jest do poprowadzenia lin unoszących ciało w pewnej odległości od głowy. Można jej nie stosować, ale wtedy liny unoszące będą boleśnie naciskać na głowę.

Po umieszczeniu stóp w pętlach przywiązuję biegnące wzdłuż ciała  liny nośne do nóg.
Ma to uchronić przed wysunięciem się nogi z lin nośnych.  Minimalna ilość oplotów to jeden ponad kostką, drugi pod  kolanem i trzeci nad nim.
Można dodać ich więcej dla estetyki i pewności, ale wspomniane minimum oplotów na nogach plus zamocowanie rąk powyżej barków (np. do poprzeczki) zapewnia osobie podwieszonej możliwość zachowania pionowej pozycji, nawet w czasie ruchów wykonywanych w miarę możliwej swobody.

Wiążę ręce uniesione do góry. W tym przypadku do poprzeczki, można też w inny sposób, ale należy pamiętać o takim umocowaniu rąk, aby dawały one pomoc w utrzymaniu pozycji pionowej (nie zapewni tego np. związanie rąk z tyłu za plecami)

Ostatnią czynnością jest uniesienie wiązanej osoby.
Można to zrobić wykorzystując wciągarkę, wielokrążek, lub przy pomocy własnych sił.
Wysokość uniesienia nie musi być duża, aby uzyskać efekt podwieszenia – wystarczy taka, aby stopy oderwały się od podłoża.

Całość wykonania tego podwieszenia przedstawia poniższy film:

I jeszcze poniższy film przedstawiający inne, proste podwieszenie w pozycji pionowej: