Dobór lin jest jednym z istotniejszych elementów kształtujących praktykę bondage. Oczywiście kierujemy się tu głównie własnym gustem i w miarę swoich możliwości spełniamy swoje oczekiwania.
Poniżej będzie można znaleźć szereg praktycznych informacji mających pomóc w dokonaniu wyboru takiego zestawu lin, jaki będzie spełniał nasze potrzeby.
Można ograniczyć się do jednej z tych średnic, jednak liny 6 mm lepiej sprawdzają się w tych wiązaniach, gdzie występuje bardziej skomplikowany wzór, można na tej samej powierzchni położyć więcej oplotów. Węzły na linie 6 mm mają mniejszy rozmiar, niż na linach grubszych, co może mieć znaczenie dla estetyki, dodatkowo jeśli znajdują się na miejscach wrażliwych na nacisk, będą mniej dokuczliwe.
Liny 8 mm zapewniają wyraźnie większy udźwig dając większy zapas bezpieczeństwa przy zawieszeniach, mniejsze jest też niebezpieczeństwo przetarcia takiej liny.
Przy wiązaniach z małą ilością oplotów wyglądają „mocniej i ciężej” co może być pożądanym efektem estetycznym.
Mniejsze średnice lin mogą się przydać do takich zastosowań jak oploty na palcach, jednak w zupełności wystarczą do tego dwa/ trzy odcinki o długości 3-4m.
Podobnie z linami grubszymi – przydają się jedynie do specjalnych zastosowań, np. ze względów na jakiś zamysł estetyczny.
W klasycznym shibari przyjmuje się optymalną długość liny na 7-8 m.
Uzasadniane jest to tym, że po złożeniu takiej liny na pół otrzymujemy czterometrowy odcinek, który można przeciągnąć przez pętlę dwoma pociągnięciami na całą rozpiętość ramion.
Drugi powód to możliwość wykonania klasycznego takate kote (gote) przy pomocy dwóch lin.
Typowym materiałem na liny do klasycznego shibari jest juta lub konopie, w terminologii japońskiej określane wspólną nazwą „hemp”.
Liny z tworzyw sztucznych sprawdzają się nieco gorzej. Są zbyt śliskie, łatwo „przypalają” skórę, chłoną brzydkie zapachy.
Liny bawełniane nadają się do tych wiązań, w których nie występują znaczne naprężenia.
Osobiście polecam linę jutową lub konopną.
Lina jutowa kupiona w sklepie wymaga pewnej obróbki mającej na celu jej zmiękczenie, pozbawienie jej sterczących włókien, nadanie zapachu i barwy.
Dobrze obrobiona lina jutowa w mojej opinii jest liną idealną do bondage, ale wymaga dużej wiedzy i staranności tak na etapie przygotowania jak i w eksploatacji.
W miarę używania jej zalety wzrastają.
Przy zaletach lin jutowych występują również ich drobne mankamenty.
Bywa, że od czasu do czasu wymagają odnowienia zniszczonych zakończeń na końcówkach. Po nawilżeniu nieprzyjemnie twardnieją i wymagają starannego wysuszenia.
W początkowym okresie eksploatacji występuje silne pylenie drobinkami włókien, zanika ono jednak w miarę używania i można je nieco zmniejszyć stosując odpowiednie zabiegi na wspomnianym etapie przygotowania lin do zastosowań bondage.
Zakańczanie końcówek
Podstawowy element dobrej praktyki w posługiwaniu się linami tak w bondage, jak i w żeglarstwie, alpinistyce, itp.
Wiązania z linami z postrzępionymi końcami, zakończonymi „krowimi ogonami”, wskazują albo na brak wiedzy i umiejętności, albo na niechlujstwo użytkownika.
Omówię podstawowe sposoby „zarabiania” końcówek zależnie od rodzaju liny.
Równo uciętą końcówkę nadtapiamy nad płomieniem świecy do takiego stopnia, aż powstanie płynna, czasem nawet płonąca końcówka, po czym, najlepiej osłaniając palce szmatką przed poparzeniem, gasimy płomień na linie i formujemy jej końcówkę w taki sposób, aby nie było w miejscu zatopienia zgrubień, zadziorów, itp
2. liny bawełniane zakańczamy poprzez:
wykonanie opaski z dratwy
wykonanie opaski z taśmy izolacyjnej
3. liny jutowe zakańczamy poprzez:
„szplajs” i wykończenie opaską z dratwy
kulisty węzełek zakańczający (stoper) lub węzeł „kwiat ostu” to metody tradycyjnego shibari, w mojej praktyce zdecydowanie preferuję „kwiat ostu” – azami musubime
wykonanie opaski z dratwy i dodatkowe „przeszycie” poprzeczne liny i opaski
Sposoby przechowywania lin
Liny przeznaczone do używania bez składania ich na pół możemy przechowywać zwinięte w tzw „buchtę”.
Liny przeznaczone do używania na sposób tradycyjnego bondage, czyli złożone na pół, przechowujemy zwinięte w motek.
Sposobów zwijania motka jest kilka, pokazują je zamieszczone tu filmy – polecam pierwszy z nich:
Oprócz zwijania liny w motek spotkać można zwijanie liny w łańcuch (żeglarski skrót liny). Jest to też sposób wygodny przy stosowaniu liny złożonej na pół, przydatny szczególnie w sytuacji gdy chcemy przechowywać liny rozwieszone w pionie, a nie układane w motkach.
Zwinięte liny przechowujemy w sposób zapewniający ochronę przed zawilgoceniem, pamiętajmy też o skłonnościach lin do wchłaniania przykrych zapachów.
W miarę możliwości tak dobierajmy ułożenie liny w motkach, aby zagięcia lin nie następowały za każdym zwinięciem w tym samym miejscu.
Każda lina ma tendencję do skręcania się wzdłuż swojej osi.
Im większy jest ten skręt, tym bardziej lina plącze się i utrudnia wykonywanie oplotów. Wskazane jest przed każdym zwinięciem liny w motek lub buchtę likwidować jej skręt.
Na poniższym filmie pokazuję jak zrobić to najskuteczniej poprzez przeciągnięcie podwójnie złożonej liny z jednoczesnym rozdzielaniem kciukiem jej skręconych odcinków.
Liny przetarte eliminujmy z użycia, szczególnie jeśli używamy je do podwieszeń.
Możemy dłuższą linę podzielić w miejscu uszkodzenia, wykonać zakończenia końcówek i użytkować jako linę w krótszych odcinkach.
Jedną z ważnych cech liny przeznaczonej do bondage jest jej sztywność. Im mniejsza sztywność tym lepiej.
Film przedstawia nieskomplikowany test sztywności lin. Konkurencje wygrała lina jutowa, za nią propylenowa, a dalej bawełniana.
Osoby zainteresowane nabyciem obrobionych, przyciętych na dowolny wymiar i zakończonych węzłem „kwiat ostu” (azami musubime) lin jutowych zapraszam do kontaktu na adres: nawado.pl@gmail.com